شقایق

غرق شکوه،در سکوت نشسته ای.

گویی عشق در ابتدای آفرینش تو را فرا خوانده،

و با نوازش صورت لطیفت،

بخشی از وجودش را به تو بخشیده،

که سالیان سال است

قلب هزاران عاشق در تو می تپد.

بانوی امارت مهر،

محو تماشای توام،

اینچنین که زیبا و خاموش با لبخندی بر لب و گیسوانی رقصان در نسیم،

نشسته ای در برابر جهان.