سرشارم از خاطرات کهن
گرد خودم میگردم و
گرداگرد هستی
آرام و بی هیاهو.
با افتادن هر برگ قصه ای در من
رقم میخورد از سرنوشت،
و با هر جوانه،سبز می شود قلبم از امید،
با پیچش هر شاخه ی جستجوگر
خود را وا میکاوم،
و در ذهن ریشه ها،
تمام بودنم را ثبت میکنم.
قلبم را در دریا گذاشته ام،
آبی ست،آبی ترین،
بی وقفه می تپد از موج، که زنده ام.
خوب گوش کن در خاموشی
این صدای من است،
صدای نبض زمین.
