یک جهان سکوت

در انتهای سخن در خویشتن خویش

به سکون حروف رسیدم.

پژواک هستی مرا در آغوش گرفت و عشق،

بر منی که در آرامش جاری می شدم،

نقش بست به زیباترین رنگ ها.

دیگر نه صدایی،نه بیدادی و نه حتی تفکری درگیر واژه.

حالا نشسته ام ، در بستر یک جهان سکوت.