نوبت پنجره ها

از تاریکی درونش سرک می کشید

نه چونان که من ، نه چونان که تو

از سرزمین های دور و ناشناخته

هر روز با تمام اشتیاق

از آن طرف دیوار های اتاق

در نوبت پنجره ها

چون عشق مهربان ، به نور سرک می کشید