نقش بسته بر خاطره ی لحظه ای روشن
در امتداد تاریک جهان
اوست که غرق آرامش،
سرود زیبای حقیقت را زمزمه می کند.
چون شمعی بیدار،
هر شب با ستاره ها به نیایش می ایستد.
و آنها،
ذات طلایی شان را چون
شاخساری
آرام به خلوتش می رسانند،
تا در آغوشش بگیرند با دستان منبسط نور.
